• door Mart van der Hiele •
Dit gedicht verscheen in Liter 113. Mart van der Hiele (1964) is docent Latijn en Wetenschapsoriëntatie en publiceerde de bundels Aaibaar wild en Berichten uit de H. Stad/Hoer van B.
Alzheimer-ode
Ik zie mijn vader nog die boomstam grijpen.
Misschien omdat hij dacht dat daar zijn vrouw stond:
bruine jas en natte leren laarzen.
Soms aaide hij haar schort, dat in de keuken hing.
Of kwam hij met de breimand aangelopen.
Maar dit was anders – in het vrije veld
zocht hij naar steun om overeind te blijven.
De zon was doorgebroken. Pa keek om zich heen
en liet haar los. ‘We gaan naar huis,’ zei hij.