• door Mustafa Stitou •
De gedichten ‘Mogen we dansen’ en ‘Hé met mij’ verschenen in Liter 115. Mustafa Stitou (1974) publiceerde vijf dichtbundels. Zijn meest recente bundel is Waar is het lam? (2022). Voor zijn poëzie ontving hij onder meer de A. Roland Holstprijs.
Mogen we dansen
Mogen we dansen op dit lied
eigenlijk niet maar de benen nemen
onmogelijk nu de beat ons heeft gevangen
we roerloos staan te popelen de vloer
op te gaan ons uit te zweten uit te leven
mee te zingen vals uit onze reine kelen
pain is thunder yeah yeah
wat heeft feestmuts bezield dit op te zetten
de alcohol zeker de opgerakelde discobal
vijftig maar geen haartje wijzer de kalende jarige
dus weigeren wij en oordelen ooitland
nooitland nevernevernooitland
pedo in zijn nooitland
nevernevernooitland
mogen wij swingen de ban breken niet langer
spelen voor tribunaal dwingend
bevrijdend is de muziek maar
niet sterker dan ontdubbelde moraal
hierop dansen is de wandaad
vieren misdaad lonen
verstard in voortreffelijkheid
en met oren dichtgeknepen
stralen wij uit ma-ma-nee ma-ma-nee
niks geen ma-ma-see
ma-ma-sa
ma-ma-coo-sa.
Hé met mij
ik wou even sorry zeggen voor hoe
het vorige week tot een einde is gekomen
het doet jou geen mij geen onze liefde geen recht
ik was moe en onthutst kon alleen nog maar tieren
dacht jezus waar wacht ik op al jaren
weet ik dat jij dingen niet kan ik dingen niet kan
het is een rationele beslissing dat weet je
ik hoop dat je een beetje oké bent
tragisch dat de druppel de druppels
geopolitiek rusteloze benen whatever
onbenulligheden blijkbaar ook dingen zijn
die tussen ons in zijn komen te staan
naast wat al langer speelt natuurlijk
ons al langer parten speelt
misschien is het goed elkaar
een laatste keer te spreken
ik wil je in ieder geval laten weten
dat nou ja het was ik ben vaker zo geweest het is
het is gegaan zoals het is gegaan
maar het is rot zoals het is gegaan
ik hoop ik weet niet wat ik hoop.