• door Leendert van der Sluijs •
De filosofische trip die dichter Lieke Marsman in haar nieuwe boek maakt, schokt je. Ze is 34 jaar, ongeneeslijk ziek, en hoe deze getalenteerde denker en dichter schrijft over de ongelijke strijd, raakt.
Afwisseling tussen sterke essays en fragiele dagboekfragmenten doet balanceren boven de afgrond, maar ze neemt je mee over een touw dat haar van ver (oneindig ver) is toegeworpen. Het is verankerd in het hier en nu. De wijze waarop Marsman dit doet, dwingt respect af.
Hoogtepunt is een dertien paragrafen tellend essay over onder meer de kwantummechanica. Alles wat het geval is in onze wereld (Wittgenstein gedachtig), heeft een onkenbare, of nog niet gekende kant. Dit feit – en een godservaring op de Veluwe – brengt de dichter tot existentieel geloven. ‘Mijn geloof is als een foton dat tegelijk golf en deeltje is […].’
Alles wat het geval is, is ook dit: niet meer zeker weten dat er geen bewustzijn na de dood kan bestaan.
Geloven zoals Lieke Marsman nu doet, zou je iedereen toewensen.
En er dezelfde juiste woorden voor vinden.
• N.a.v. Lieke Marsman, Op een andere planeet kunnen ze me redden. Uitgeverij Pluim 2025, 197 blz., € 24,99
