Mariecke van den Berg


Witte Donderdag /

 

Misschien is het echte verraad wel:
aan tafel blijven zitten,
mee-eten,
dippen in dezelfde saus
die over al het andere wordt gegoten.
Eén smaak
die al het andere overstemt./

De stem te negeren die zegt:
“Weg./
Je moet hier weg./
Dit is niet je tafel,/
dit is niet je thuis.”

Een feestkleed aantrekken,
of een rouwkleed,
alleen maar omdat alle anderen dat doen,
terwijl in jouw binnenste
eigenlijk een snik
of een lach.

Misschien is verraad wel
blijven,
terwijl je hart al is vertrokken.

Dat wat je doen moet, doe het snel.